παναίσυλος

παναίσυλος, -ον (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «παγκάκουργος», εντελώς ασεβής, ασεβέστατος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + αἴσυλος «κακούργος, εγκληματίας»].